.......................

Hani kare kare gozunun onune gelir ya yasadiklarin... Bi melodiyle, bi tatla aklina gelir ya yaptiklarin... soylediklerin... Hani parmagini bile kiprdatamazsin ya bu durumda dalar gidersin sabit bi noktaya...

Hani koklarsin ya gecmisi ozlemle... icinde ayni kipirti buyur gun be gun... deismistir rotan ama hislerin ayni kalmistir.. Yolun sonunda nereye varacagini bilerek giderken dinledigin muzigi duyunca o ana geri donersin ya... O ana geri gidersin... kareler siklasir... deigsen zamana haykirirsin sessizce kimseler duymasin diye...

O kadar cok kahkaha atarsin ki, yabancilar seni mutlu sanar.. ama sadece yabancilar... Tebrik ederler seni; kaybolmus hayatlariyla karsilastirinca seni ve kendilerini... Ama bilmezler ki sen daha kaybolmussundur... Anlamazlar.. İmrenerek bakarlar...

Karanlikta parliyosundur aslinda ama farkinda degilsindir... sen kendi karanliginda bogulurken, bi el mutlaka uzanir.. farketmessin.. bakmasin o yana.. ve farkettiginde mutlaka arkasini donup gidiyodur ... yine daralirsin zamana... Adarsin kendin disindaki her turlu materyale kedini... isin insanlardan once gelir.. unutursun kendini... kendimi bulucam cabasiyla iyice kaybedersin...

yalnizliginla basbasa kalinca, dusunursun geceler boyu.. bir tek kendine soyleyemezsin o gulumseme yalanini.. hep birseyler eksiktir dolduramazsin.. Ambalajini acmaya kendin bile korkarsin... yaklasamazsin... Hayallerindeki gerceklikle, gerceklik catistiginda, dus kirikligina ugrarsin...

Gir o yola zamani geldiginde... Nerede olursan ol gir.... Korkma... Senden farkli olmadığını göreceksin... Aslında sıkıca sarılmamak icin kendini nasıl zor tuttugunu birkez de kendin göreceksin...

Cunku hayaller yalniz yasanmiyor.... Zor... ama gir...