bir gurbet olmuşken, Ankara! Yüreğimde!

O kadar zaman geçti ki aradan, parmaklarım ördek paleti gibi birbirine yapışmış gibi hissediyorum.. sanki harflere tıkladıkça, yanlış bir harf basıyormuşumcasına sıkılıp, yarıda bırakıyorum tum yazıları.. İçimde patlıyo diyebiliriz aslında kelimeler, bu aralar farkındaysanız zaten kelimeler kifayetsiz, çizgiler oluşmuyor.

Yazmaya korkmak nedir abi açıklar mısınız? Bi içe donukluk, bi dısa vuramama durumu..

neden peki? söz ucar yazı kalır, ileride aleyhimde delil olarak kullanılır diye mi?

O kadar cesur insanı gordukten sonra, bi de bana ne garak var düşüncesi mi?

Arık herkes herşeyi biliyo nasılsa, ben geride kaldım.. kimse benden bişey ogrenmek istemez dusuncesi mi?

Beni nasılsa merak etmiyorlar diye gıcık olmak mı?

Ne yani bu depresyon belirtisi mi?

Nerede benim kelimelerim? neredeyim ben? hangi düş benim?

Sabah notlarına yeniden mi başlanacak yani? peki bu cumledeki asıl bıkkınlık nereden geliyor? Hangi sabırsızlık örneği benimkisi? Anlatır mısınız?

Bi de anlarsanız lutfen benim de anlamamı saglar mısınız?